زبان ایتالیایی (La Lingua Italiana یا Italiano) از شاخههای زبان لاتین است و با زبانهای دیگر لاتین مانند اسپانیایی، فرانسوی، رومانیایی وپرتغالی شباهاتهای زیادی دیده میشود. در بین زبانهای لاتین، ایتالیایی بیشترین واژگان مشترک با لاتین و نزدیکترین زبان به آن است.
ایتالیایی زبان رسمی ایتالیا، سان مارینو، سوئیس (یکی از چهار زبان رسمی)، سومالی، اسلوونی (همراه با زبان اسلوونیایی در چهار ایالت: کوپر، ایزولا، پیران و پورتورس)، واتیکان و شهرستان ایستریا در کشور کرواسی میباشد.
ساختار زبان ایتالیایی
ساختار زبان ایتالیایی معمولاً به نه پارهگفتار (بخش دستوری)∗ یعنی فعل، اسم، حرف تعریف، صفت، ضمیر، قید، حرف اضافه، حرف ربط و علائم تقسیم میگردد، که تنها به شرح بخشهای فعل، اسم و حرف تعریف به شرح ذیل بسنده میکنیم:
ساختار فعل در زبان ایتالیایی به این شکل است که کلیه افعال به سه دسته ARE- IRE – ERE تقسیم میشوند که هر دسته در هر زمان با فرمول خاص زمانی و دستهای خود صرف میشود و این فرمول نسبتاً ساده به کاربر این امکان را میدهد که دسته و زمان فعل را به آسانی تشخیص دهد.
در بخش اسم تمامی نامهای ایتالیایی به یکی از حروف: O-I-A-E ختم میشوند که عموماً، نامهای ختم شده به O مفرد مذکر، نامهای ختم شده به A مفرد مؤنث، بیشتر نامهای ختم شده به I جمع مذکر و اکثر نامهای ختم شده به E جمع مؤنث میباشند.
حرف تعریف در زبان ایتالیایی به شش بخش: Il -I -La- Le- Lo- Gli تقسیم میشود که اساسآ بر حسب تعداد، جنس و حرف اول کلمهای که بعد از آن میآید تغییر میکند، بنابراین حرف تعریف معین IL قبل از نامهای مفرد مذکری که باحروف بی صدا (بجز s ناخالص و z که باحرف تعریف Lo درمفرد و با gli در جمع نشان داده میشوند) قرار میگیرد و صورت جمع آن I میباشد.
شکل مؤنث حرف تعریف به پیچیدگی مذکر آن نیست و تنها برای مفرد یک شکل وجود دارد و آن La میباشد که قبل از کلماتی که باحروف باصدا شروع میشوند به شکل ‘L درمیاید، در جمع هم تنهایک شکل دارد آنهم Le که قبل از کلماتی که با e شروع شوند به صورت ‘L درمیاید.